محمود معتقدی توصیه‌ی اخلاقی را برای پیش‌گیری از سرقتهای ادبی پیشنهاد کرد.
این شاعر و منتقد متذکر شد: اگر کسی اثرش مورد سرقت قرار گرفت، کار اجرایی چندانی نمی‌تواند کند. می‌توان به فردی که این کار را انجام داده است، توصیه‌ی اخلاقی داشت و از طریق مطبوعات و عرصه‌های ادبی، این موضوع را بیان کرد، تا فرهنگ رعایت حقوق معنوی دیگران مورد توجه قرار گیرد.
او درباره‌ی این‌که آیا تا کنون اثری از او به سرقت رفته است، گفت: شاید آثار من هم سرقت ادبی شده باشد؛ اما اطلاعی ندارم. گاهی از رادیو شعرهایی از من را خوانده‌اند و نامی از من برده نشده است و ممکن است اتفاق‌هایی از این دست، بدون اطلاع خودم افتاده باشد.
به اعتقاد معتقدی، در رادیو زیاد اتفاق می‌افتد که شعرهای شاعران را می‌خوانند و گفته‌هایی را نقل می‌کنند یا تکه‌هایی از شعر دیگران را عوض می‌کنند؛ اما نامی از خالق آن‌ها به میان نمی‌آورند.
او با بیان این‌که در استفاده از شعر و گفته‌های دیگران، شرط انصاف این است که امانت را رعایت کنیم، یادآور شد: اگر تکه‌ای از متن یا شعری را در متنی استفاده و یا آن را بیان می‌کنیم، باید منبع ارجاع را درنظر داشته باشیم.
معتقدی همچنین گفت: البته برای جلوگیری از سرقتهای ادبی، جنبه‌ی اجرایی بسیار تأثیر دارد که به خواننده و نویسنده و شاعر کمک می‌کند تا حق ادبیات رعایت شود و باعث خواهد شد که خیلی از افراد، گفته‌های دیگران را به نام خود مصادره نکنند.
او در عین حال یادآور شد: سرقتهای ادبی، اینروزها بیشتر در اینترنت اتفاق می‌افتد؛ چرا که فضای وسیع‌تری در آن وجود دارد.
این شاعر پیوستن به قانون کپی‌رایت را حل‌کننده‌ی سرقتهای ادبی ندانست و افزود: کپی‌رایت اصولا در ترجمه‌ی یک اثر به زبان دیگر به کار می‌آید که رعایت شود و امر داخلی ظاهرا به کپی‌رایت ربطی ندارد.
او ادامه داد: وقتی شخصی کتابی را به نام خود چاپ کند، قانونی به نام حق مصنف و مؤلف وجود دارد که می‌توان با استناد به آن، از شخصی که این کار را کرده است، شکایت کرد و در این چند سال، از این موارد دیده‌ام که مؤلف از دست سارق شکایت کرده است. منبع (ایسنا)
